Ostatni wątek zakończyłem pytaniem o to, jaki schemat zagospodarowania przyjąć należy na opracowywanej przeze mnie działce. Podstawą dla podjęcia decyzji powinna być możliwie wrażliwa analiza warunków i potrzeb. Skrót takiej analizy przedstawiam.
lokalizacja działki w mieście; P=1,15 ha
Niełatwo jest wyznaczyć granice opracowania na obszarze, który docelowo chcielibyśmy odczuwać jako ciągły. Szerokie analizy zawarte w mojej pracy dyplomowej dotyczą Skarpy Wiślanej w skali całego miasta. Konieczne jest jednak wyznaczenie obszaru ścisłego opracowania i taki wstępnie przedstawiam. Proponuję zajęcie się fragmentem skarpy pomiędzy stacją PKP Powiśle a murem klasztoru sióstr Szarytek. Od strony zachodniej granica obejmuje plac górnego tarasu skarpy; od strony wschodniej graniczy z budynkiem dawnego carskiego szpitala Czerwonego Krzyża i klinem wbija się w park Karola Beyera. Pole powierzchni obszaru opracowania to 11,500 m2, czyli trochę ponad jeden hektar.
podziały własnościowe (http://www.um.warszawa.pl/)
Granice wyznaczyłem zgodnie z podziałami własnościowymi. W obrębie wyznaczonych granic znalazł się zupełnie kuriozalny budynek w którym mieści się (jak informuje czerwona, urzędowa tablica): Centrum Rozwoju Przedsiębiorczości Politechniki Warszawskiej (sic!). Sądząc po stanie obiektu wnioskuję, że instytucja ta swoją szansę rozwoju zaprzepaściła już dawno. Budynek nie przedstawia sobą żadnej wartości historycznej, architektonicznej ani urbanistycznej. Może, co najwyżej, humorystyczną. Wstępnie przewiduję usunięcie go.
Koniecznie należy wspomnieć o dość brutalnym potraktowaniu tego miejsca pół wieku temu. Otóż wiadukt mostu Poniatowskiego, zbudowany w 1914 roku otrzymał, zaprojektowaną przez Stefana Szyllera, neorenesansową oprawę architektoniczną. Układ wjazdowy nie był symetryczny. Po stronie południowej Szyller przewidział wieżę z windami, podczas gdy po północnej zaplanował eleganckie, otwarte schody. Nie uszanowały tego rozwiązania władze PRL, które 'odrąbały' północną część założenia i w miejscu tym zbudowały pawilon PKP Powiśle. Ten w końcu, ostatnio odnowiony, stanowi bardzo atrakcyjny element przestrzenny.
Skarpa na obszarze opracowywanej działki
górny taras Skarpy Wiślanej
zejście po Skarpie Wiślanej (schemat krajobrazowy)
Skarpa Wiślana
Obszar wyznaczonej działki dzieli się wyraźnie na trzy strefy: górny taras, skarpę i taras dolny.
planowane połączenia komunikacyjne
Na kolejnym schemacie prezentuję połączenia komunikacyjne, które są tutaj konieczne do zrealizowania. Punktami oznaczyłem wejścia/wyjścia. Punkty -1- to podłączenia do Alei Na Skarpie. Relacja ta będzie miała znaczenie dominujące. Punkt -2- to wejście z Alei Pod Skarpą (przeprowadzoną tunelem pod nasypem kolei (patrz wpis z 30. stycznia 2009). -3- to połączenia z parkiem Karola Beyera. Od strony śródmieścia punkt -4- wyznacza wejście z Alei Jerozolimskich, a -5- z ulicy Smolnej.
Nawiązując do nazewnictwa z poprzedniego wpisu, określiłbym istniejący układ zagospodarowania skarpy jako krajobrazowy z częścią tarasową na górze. W miejscu takim jak to, które pretenduje do bycia bramą wejściową z miasta na Skarpę, uwypuklenie jej topograficzno-przyrodniczych walorów jest konieczne. A te najefektywniej eksponowane są w schemacie krajobrazowym. Jednocześnie miejsce takie musi zapewnić turystyczno-kulturalno-informacyjną bazę zapleczową. Biorąc pod uwagę skalę obszaru skarpy i przewidywaną z tej racji liczbę osób, ilość wymaganej kubatury będzie znaczna.
Dodatkowo, przeciwko przyjęciu schematu kubaturowego świadczy obecność, w bezpośrednim sąsiedztwie, wysokiego punktowca mieszkaniowego, który jest w okolicy niekwestionowaną dominantą. Nie ma sensu ani szans z nim rywalizować.
Mamy tu zatem oczywisty konflikt interesów. Wrażenie przestrzenne powinno pozostać niezmienione (a wręcz uwypuklone), jednocześnie zaproponowane rozwiązanie musi dawać możliwość urządzenia stałego, całorocznego zaplecza. Takie oto stoi przede mną zadanie projektowe.
lokalizacja działki w mieście; P=1,15 ha
podziały własnościowe (http://www.um.warszawa.pl/)
ortofotomapa (http://www.um.warszawa.pl/)
Centrum Rozwoju Przedsiębiorczości PW
Granice wyznaczyłem zgodnie z podziałami własnościowymi. W obrębie wyznaczonych granic znalazł się zupełnie kuriozalny budynek w którym mieści się (jak informuje czerwona, urzędowa tablica): Centrum Rozwoju Przedsiębiorczości Politechniki Warszawskiej (sic!). Sądząc po stanie obiektu wnioskuję, że instytucja ta swoją szansę rozwoju zaprzepaściła już dawno. Budynek nie przedstawia sobą żadnej wartości historycznej, architektonicznej ani urbanistycznej. Może, co najwyżej, humorystyczną. Wstępnie przewiduję usunięcie go.
schody Stefana Szyllera sprzed budowy pawilonu PKP Powiśle
Koniecznie należy wspomnieć o dość brutalnym potraktowaniu tego miejsca pół wieku temu. Otóż wiadukt mostu Poniatowskiego, zbudowany w 1914 roku otrzymał, zaprojektowaną przez Stefana Szyllera, neorenesansową oprawę architektoniczną. Układ wjazdowy nie był symetryczny. Po stronie południowej Szyller przewidział wieżę z windami, podczas gdy po północnej zaplanował eleganckie, otwarte schody. Nie uszanowały tego rozwiązania władze PRL, które 'odrąbały' północną część założenia i w miejscu tym zbudowały pawilon PKP Powiśle. Ten w końcu, ostatnio odnowiony, stanowi bardzo atrakcyjny element przestrzenny.
Skarpa na obszarze opracowywanej działki
górny taras Skarpy Wiślanej
zejście po Skarpie Wiślanej (schemat krajobrazowy)
Skarpa Wiślana
planowane połączenia komunikacyjne
Nawiązując do nazewnictwa z poprzedniego wpisu, określiłbym istniejący układ zagospodarowania skarpy jako krajobrazowy z częścią tarasową na górze. W miejscu takim jak to, które pretenduje do bycia bramą wejściową z miasta na Skarpę, uwypuklenie jej topograficzno-przyrodniczych walorów jest konieczne. A te najefektywniej eksponowane są w schemacie krajobrazowym. Jednocześnie miejsce takie musi zapewnić turystyczno-kulturalno-informacyjną bazę zapleczową. Biorąc pod uwagę skalę obszaru skarpy i przewidywaną z tej racji liczbę osób, ilość wymaganej kubatury będzie znaczna.
Dodatkowo, przeciwko przyjęciu schematu kubaturowego świadczy obecność, w bezpośrednim sąsiedztwie, wysokiego punktowca mieszkaniowego, który jest w okolicy niekwestionowaną dominantą. Nie ma sensu ani szans z nim rywalizować.
Mamy tu zatem oczywisty konflikt interesów. Wrażenie przestrzenne powinno pozostać niezmienione (a wręcz uwypuklone), jednocześnie zaproponowane rozwiązanie musi dawać możliwość urządzenia stałego, całorocznego zaplecza. Takie oto stoi przede mną zadanie projektowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz